ดิฉันถูกแฟนทิ้งไปอย่างไม่มีเยื่อใย ไม่มีคำกล่าวลา มีแต่คำพูดที่ทำให้เจ็บใจ
ร้องไห้ทุกวัน ทบทวนทุกวัน หาเหตุผลทั้งเข้าข้างตัวเอง และไม่เข้าข้างตัวเอง
สุดท้ายก็คิดได้ว่า ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปรอเขา หรือเสียใจเพราะเขา ถ้าเขา
ไม่รักเรา ยื้อยุดฉุดเอาไว้ก็ไม่อยู่ ถ้าเขาเห็นความดีของเรา เขารักเราเขาจะตามหา
เราเอง ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเราเองค่ะ
ดิฉันไปแก้กรรมกับอาจาร์ย กลับมาตักบาตร นั่งสมาธิ งานเจริญรุ่งเรือง เพลินกับงาน
จนลืมทุกข์ หาอาหารอร่อยกิน แต่งตัวให้สวย ทำผมทำหน้า วันหยุดก็หางานอดิเรกทำ
หากลุ่มเพื่อนใหม่ ๆ ที่ได้จากการอบรม สรุปว่าไม่เคยมีวันว่าง ไม่มีเวลาเหงา และมีความ
สุขกับการปฏิบัติธรรม ดิฉันนั่งสมาธิวันละ 30 นาที ทุกวัน บางครั้งก็วันละ 2 ครั้ง
ดิฉันว่าดิฉันใกล้หลุดพ้นจากความทุกข์ที่ไม่มีเขาแล้วละค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ นั่งสมาธิแรก ๆ อาจฟุ้ง ต่อไปก็จะสงบเองค่ะ