ก่อนนั่งสมาธิ     ให้จัดท่านั่งให้เข้าที่เสียก่อน    

ท่าในการนั่ง  คือ   ขัดสมาธิ    ขวาขาทับขาซ้าย   /   มือขวาทับมือซ้าย     /    นิ้วโป้งชนกัน   /  หลังตรงไม่โค้งงอ

เมื่อจัดท่านั่งแล้ว     ให้สำรวจว่าไม่มีส่วนใดของร่างกาย    ตึง  เกร็ง      เมื่อมั่นใจแล้ว     ให้ตั้งสัจจะว่าตลอดการนั่งสมาธิจะไม่ขยับร่างกาย

เพราะการขยับร่างกายบ่อยๆ  มีผลเสีย   คือ   ทำให้จิตไม่สงบ , ขาดความอดทนที่เป็นพื้นฐานของการนั่งสมาธิ     

เราต้องผ่านด่านแรกให้ได้      อาการชาปวดเมื่อยที่ขา   เป็นอาการเจ็บปวดทางร่างกาย      แต่จิตไม่ได้เจ็บปวดไปด้วย      ต้องแยกกายกับจิตให้ได้       ลองนั่งสมาธิดูใหม่   เมื่อเกิดอาการปวดเมื่อย     อย่าเอาจิตไปจับอยู่ตรงขา     ให้จิตจับอยู่กับคำภาวนา  "พุท - โธ"      อย่าไปสนใจกับอาการปวดเมื่อย     เพราะที่ผ่านมาเมื่อเกิดอาการปวดที่ขา     จิตเรายังไม่ตั้งมั่น   มันก็จับอยู่ที่ขา   จับอยู่กับความเจ็บปวด   เราก็ทนไม่ได้     จิตที่ยังไม่เคยถูกฝึกจะไม่เข้มแข็งพอ

เป็นเรื่องปกติของจิตที่จะคิดตลอดเวลา     เราสั่งหรือห้ามจิตไม่ให้คิดหรือหยุดคิดไม่ได้หรอก    ดังนั้น    เวลาปฏิบัติใหม่ก็ควรจะต้องมีที่ยึดของจิตค่ะ      คือจำเป็นที่จะต้องมีหลักไว้ยึดเหนี่ยว    ง่ายๆ ทั่วไปก็จะต้องใช้คำภาวนาควบคู่กับลมหายใจ
     หายใจเข้า     ภาวนา "พุท"     =>   หายใจออก   ภาวนา "โธ"

เมื่อภาวนาไปสักพัก      ความคิดต่างๆ ก็จะเข้ามาอีก      ให้เรารีบรู้ตัว     อย่าคิดปรุงแต่งฟุ้งซ่านไปตามความคิดที่ผ่านเข้ามาอีก      เมื่อเรารู้ตัวให้เราตัดความคิดนั้นเสีย      แล้วกลับมาภาวนาใหม่

โดยปกติเมื่อเริ่มนั่งใหม่ 30นาที     ความคิดจะเข้ามา 10 กว่าครั้ง     และจะลดลงเรื่อยๆ 

ลองนำไปปฏิบัติดูนะคะ

นั่งสมาธิเพื่อให้บรรลุพรตามคำขอ     ขึ้นอยู่กับกำลังหรือพลังของจิต    จิตที่สงบนิ่งย่อมมีพลัง      ฝึกไปเรื่อยๆ คงไม่นานเกินรอค่ะ